همه ما تا قبل از همه گیر شدن بیماری کرونا افرادی را می دیدیم که کارآفرین های بزرگی بودند .ولی درست یک ماه پس از همه گیر شدن این بیماری زمانی که ستاد ملی کرونا دستور تعطیلی واحد های صنفی و خیلی از شرکت ها و کارخانجات غیر ضروری را اعلام کرد . دیدم که یک به یک خیلی از شغل ها شروع به ورشکستگی شدند. و بحران گریبان خیلی از واحد های صنفی را گرفت دیگر آنها مثل قبل درآمد نداشتند. حتی خیلی ها از پس مخارج و اجاره و حقوق کارکنان شان بر نمی آمدن و کم کم تعدیل نیرو انجام می دادند.

آنجا بود که فهمیدم فرق بین باور های یک کارآفرین معمولی و یک کارآفرین واقعی در چیست .کارآفرینان معمولی آنهایی هستند که یا سرمایه ای داشته اند. و یا وامی گرفته اند یا بالاخره به هر نحوی کسب و کاری راه اندازی کرده اند. و روز به روز به کارشان ادامه داده اند . تا موفق شده اند البته تا زمانی که شرایط عادی و معمولی باشد . و اما کارآفرین موفق کسی است که در مسیر کارش با تمام مشکلات روبرو شده است. و هر مشکلی که می خواهد باشد نمی تواند او را از مسیرش و راهش متوقف کند.

یعنی برایشان فرقی ندارد که شرایط خوب یا بد باشد . آنها همیشه فرصتی و راهی برای موفقیت در کارشان پیدا میکنند . در همین بحران کرونا که خیلی ها ورشکست و از کار افتاده شدند . و مجبور به تعطیلی شرکت و واحد صنفی خود شدند . اما کارآفرینانی بودند . که با پشتکار طلایی و با انعطاف پذیری کامل بازارهای جدید و موقعیت های جدید را پیدا کردند. و در این مسیر های جدید گام برداشتند مسیری که تا کنون نرفته بودند. این ها را ما کارآفرینان انعطاف پذیر می نامیم کسانی که با تغییر تغییر می کنند .

باور ثروت سازی که کارآفرین های موفق در خود ایجاد کرده اند این است که شرایط بیرونی هیچ تاثیری در کسب و کار من نخواهد داشت و هر اتفاقی که بیافتد باعث رشد و پیشرفت من می شود .